Kindervoorstelling
Het Onbekende Volk
kinderen beleven de cultuur van de Oost-Europese joden
'Muziek heeft invloed op de persoonlijkheidsontwikkeling van kinderen. Intensieve muzikale vorming heeft een gunstige uitwerking op het concentratievermogen, het sociale gedrag en het saamhorigheidsgevoel.' (uit een Duitse studie van de Bertelsmannstiftung, 2005-2007)
Wat kan groeien zonder regen ?
Wat kan huilen zonder tranen ?
Wat kan blijven branden zonder te doven ?
De Rotterdam Klezmer Band geeft op deze - en vele andere - intrigerende vragen boeiende en uiteenlopende antwoorden.
Vanessa Vromans, violiste en docent, Georg Brinkmann, klarinettist, zanger en muziektherapeut zijn internationaal bekende namen in de wereld van de Klezmer muziek. Met grote hartstocht en vakkundigheid nemen zij de kinderen mee op reis door de leefwereld van het Oost-Europese jodendom. Door een wereld, waarin muziek, dans en het dagelijks leven nog één geheel vormden — en vormen.
Op vele manieren worden de kinderen uitgedaagd om mee te zingen, mee te dansen en samen toneel te spelen. Juist voor jonge mensen, die weinig ervaring hebben met culturele uitingen, is het een vrolijke en intensieve kennismaking met de rituelen, de kunst en de gebruiken van een onbekende leefwereld. Juist in een tijd, dat een steeds eenzijdiger accent op cognitief leren legt, zijn sensitieve, muzikale en culturele ervaringen meer noodzakelijk dan ooit. Op deze manier is culturele vorming óók een bijdrage aan onderlinge verdraagzaamheid en tegen antisemitisme.
Het vernieuwende en multimediale programma is ontwikkeld voor kinderen vanaf 8 jaar en duurt ongeveer een uur. Een kamer en 3 stoelen is alles wat nodig is. Het programma is verschillende keren uitgevoerd op scholen in Bonn en bij uitstek geschikt voor verenigingen, musea, scholen en soortgelijke educatieve instellingen.
Uit een artikel in de General-Anzeiger (Bonn):
'De kinderen hoorden ongebruikelijke klanken bij de Klezmer-workshop. Al na de eerste tonen begonnen ze gedachteloos met hun voeten te wippen. 'Dit werd en wordt vaak op joodse bruiloften gespeeld', legde Georg Brinkmann uit en vroeg of ze wisten waarom. 'Omdat de muziek zo vrolijk is, dat je er goed op kunt dansen', was het antwoord. Brinkmann nodigde zijn enthousiaste gehoor meteen uit om mee te zingen en mee te dansen. Vooral het meedoen scoorde hoog. Het lied, dat de vragen beantwoordde, werd vol vuur meegezongen, evenals het refrein. Aan de hand van sketches lieten de beide kunstenaars zien hoe joodse bruiloften vroeger door de ouders werden gearrangeerd. Brinkmann speelde de vaderrol zo overtuigend, dat enige scholieren zelfs luid protesteerden. Door zang, dans en kleine verhalen werd de kinderen een inkijkje gegeven in de familieverhoudingen van de joden in Oost-Europa sinds de 16e eeuw.'
